In den begunne songteksten

in den begunne wos ter goaz'en donkerheid oovrol, en gjille daagn skuddn met oardbevingn en ol. Môr ip nen donkern dag leien de goden doar en ei, een leevnde stjin'ne ploate, de profeetn aan't gezeid. 't begoste doa beweginge vanbinn'n in die skulpe, en met d'hulpe van de wind volt die skulpe doar in stikkn. En van tussn ol die restn komt er een figure ipgedoemd. 't Wo d'n dommestiek in de Genesis vernoemd.



't Papier es gewillig, wit en onverskillig, fynder dan de fee en de woordn zyn grillig. 'k ben bezig over gie, de profeetn van financie, 't feit da'j noa de messe goat, da gif gin bitje garantie ip 'n beter plekke in d'n emel, ô'j da peist skiet je ne kemel. Doabie, est doa zwô goe misskien, olle daagn pap me zemeln? gezonder dan den hemel want 't vowk es van de bjisten, noemd'je gie da fjistn, ge zyt verzekers d'n jistn



Ei, ei, is 't gin woa misskien, ei giedoa, zegd'je gie da 't gin woar is
Voeld'je de warmte van de liefde des gods of 't inferno van den dûvle? De verleiding' es grwôt en in de pitte van de drûve groeit er nen bwôm, eet je van de vruchte, tôn wèrd joen lichaam lwôm. ge keun nog nie zonder bwôm, vrede voe de minsn ip d'èrde es een snotvollinge voe d'helle, da zal een congestie, voe mjir of een snottebelle. 't vier slipt verzichtig deur de celle, zoek ginne reden achter 't gjinne da'k vertelle.



D'n ollerjistn dag dat de wèreld rond de zunne droide stôn 'k ip de rotsn, lik de gjistjes da 'k benne, de lava rond myn leen, kan mie nie ambeteern, 'k goa'j imformeern, 't kan joe misskien intresseern, imponeern, calligrafeern, met de micro mollesteern, introgeern goat u ljirn van nwoi te revolteern tegen Buzza, d'n ippergod van 't vagevier, de bliksems ût myn vingers goan u treffn met veel vertier



Ei, ei, ei, ei, Es 't gin woa misskien?
Wèrdig ben 'k ik van d'n boek te pakkn, van de zegels te verbreken en d'incantoaties te leezn, wan 'k è de ljiw versleegn an d'n bwôrd van d'helle, 'n skelle van zyne kop è 'k in de lucht gesmeetn en 'k ben ipgesteegn noar d'n trwôn van 't inferno, in limbo, zal ik under zûvern van ol de zworte plekkn ip under ziele, da 'k tôn nog 'n bitje spele, 't zie van under zjikkers zorgn da 'k ik mie nie vervele.



Zalig es den deen die de profetische woordn ût myn tekstn van bûtn kent, 't es evident, dat ie zal verwend wèrden, 't goa ne grwôtn ûl zyn ôt ie nie goat aanvèrdn, 'j goat er vet mee zyn, me zyn gebakkn pèrn. Pèrn zyn zwèrn ip gebied van vertèrn. 'k stapp'ût myne trip, myne vwôrname Filip, yes, de levrancier dus en nû goa 'k ik noar ûs.