لما العين بتبص لحاجه حبه تشوفها تملى قصدها

لما الواحد يبعد حبه بعيد عن ناس ويقول محنجها

لما مشاعرك فجأه تسيبك تفضل عايشه لناس بمزاجها

لما الفرحه تغيب وتسافر حضن الناس الغاليه بلدها

هو ده يبقى الحب بجد دايما واحد باله فى حد

شلت هموم الناس وبجد مش مضايق لما نشلها



فرحه أم زلادها بتكبر أودام عينها

بلهفه أخ فى وقت الشده معاك يقسمها

أب يلاقى هموم على على كتفك هو يشلها

صوتك لما يغنى لناس نفسه يفرحها



أول حد القلب يدق أول مابشوفه

صاحب دايما قلبك حاسس شايف خوفه

دمعه طفل وضحك ولعب وكل كسوفه

حد بيظهر وقت الشده متنساش معروفه



هو ده يبقى الحب بجد دايما واحد باله فى حد

شلت هموم الناس بجد مش مضايق لما تشلها