Album: Oddech Wymar³ych wiatów (1987)Porwany Ob³êdem
Nad grobem stryja, wiatr cicho zdradza mi
jego moc.
On idzie do mnie...
Czujê ch³ód.
Tak tu dziko, ¿e...
nawet Jezus ukry³ siê.
Nad bram¹ grobu zawis³ cieñ.
- Ej!
- Ty kto?
- Œmieræ.
Jad zgni³ych trupów tnie skronie, ¿re mi mózg, oczy, kark.
Na g³owie wyrós³ kozi róg.
Kim ja jestem?
Mam ju¿ wilczy wzrok i ostre k³y.
Jak mój dawno zmar³y wuj.
Taki sam koniec czeka mnie?
Prosto w pierœ wbili mu sztylet.
Usz³a krew.
Nad grobem stryja,
wiatr cicho zdradza mi stary wiersz
- kod zaklêcia, klucz do gier.
Kur ju¿ zapia³.
Z ust ziemi zbli¿a siê d³uga noc.
Czas bym ostrzy³ rdzawy nó¿.
Taki sam koniec czeka Ciê.
Prosto w pierœ wbijê ci sztylet,
zemszczê siê.
- Ej!
- Ty kto?
- Œmieræ.
