Constantia songteksten

Constantia, vermoeid van vruchten rapen
Laat rode appels glippen uit haar tas
En als een vogel in het zomergras
Constantia gaat als een vogel slapen



Zij droomt en in haar droom komt vaders knecht
Lachend onder de vruchtbomen doorlopen
En neemt haar op en zegt: "Doe je ogen open
Zo draag ik je ver weg", heeft hij gezegd



Dwars door de groene boomgaarden gaan zij
Ze is veertien, ze zit schrijlings op zijn schouder
Zo klein ze is, zo ernstig als haar ouders
En al de kinderen uit de klas erbij



't Is avond als ze ontwaakt tussen haar vruchten
Er ligt een appel in haar kleine schoot
Die werd die zomerdag zo rijp en rood
Ze moet zo vliegensvlug naar moeder vluchten



De maan ziet toe hoe zij haar schooltas grijpt
Hoe snelle voeten 't pad naar huis inslaan
Daar komt verward met warme ogen aan
Constantia, als de appelen gerijpt